همزمان با انتشار اخباری در مورد توافق بغداد و واشنگتن بر سر نقشه راهی برای خروج نیروهای آمریکایی از عراق طی دو سال آینده، روزنامه واشنگتن پست در گزارشی خبر از توافق کاخ سفید و اقلیم کردستان عراق مبنی بر ادامه حضور نظامیان این کشور در این جغرافیا داده است، حضوری که تقریبا از چهار سال گذشته در خاک عراق غیر قانونی اعلام شده و برغم التیماتوم های مدام ادامه داشته است.

با وجود مخالفت های گسترده مردمی و احزاب عراقی، تنها اقدامی که نظامیان آمریکایی انجام داده اند صرفا جابجایی تعدادی از نیروهای خود آنهم به سایر پایگاه های دیگر در کشور های همسایه به جهت حفاظت از بیم حملات متعدد گروه های مقاومت بوده است؛ جابجایی که موقتی بوده و بیشتر برای انتقال تجهیزات انجام می شده است.

درباره چرایی تقلای یانکی ها برای حفظ جای پای خود در همسایه غربی به شش مورد می توان اشاره کرد.

نخست، حضور نظامیان آمریکایی ضریب نفوذ فعالیت های سیاسی بخش های سفارت در بغداد و کنسولی در اربیل را تا حد قابل توجهی افزایش می دهد. در این مسیر اعلام خروج کامل از عراق یا حداقل اقلیم کردستان اعتبار عملیات روانی اقدامات سیاسی آمریکا را کاهش می دهد.

دوم، ایجاد زیر ساخت های متعدد نظامی مانند تاسیسات پدافندی و یا راداری برای حداقل بازه زمانی تقریبا ۲۰ سال حضور آمریکایی ها تعریف شده است. حضور در پایگاه های هوایی (نظامی) بگرام و قندهار افغانستان و یا پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان و یا حتی پایگاه های نظامی متعدد در ژاپن همچون پایگاه هوایی اوکیناوا و ... نمونه هایی بر این مدعا می باشد؛ پایگاه نظامی التاجی و عین الاسد با مساحت بسیار زیاد حتی بزرگتر از یک شهرک مسکونی در خاک عراق نیز، موُید این موضوع است.

سوم، تداوم حضور نظامیان می تواند اشراف بر فعالیت های نظامی کوچک و بزرگ گروه های مقاومت مانند حشد الشعبی، جنبش النجاء، کتائب حزب الله را تثبیت و تقویت کند؛ حتی اشراف بر فعالیت های نظامی و غیر نظامی جمهور اسلامی ایران در سراسر منطقه را به عنوان حامی اصلی جریان مقاومت نیز قوی تر می کند.

چهارم، موقعیت جغرافیایی مهم عراق امکان جاسوسی از کشورهای پیرامونی مهم مانند ایران و روسیه را فراهم می کند، اقدامی که با کمک های دولت های عربی حاشیه خلیج فارس و همکاری کشور ترکیه به عنوان عضو مهمی از ساختار پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) پیوست آسانتری را به انجام می رساند.

پنجم، حضور متعدد و متکثر پایگاه های نظامی ایالات متحده آمریکا (زمینی، هوایی و دریایی) در منطقه به ویژه خاک عراق و به طور خاص در اقلیم کردستان این کشور به جهت پشتیبانی عملیاتی-فنی در گروه های تروریستی که با به کار بردن عناوینی همچون گروه های شبه نظامی به نوعی سعی در حساسیت زدایی افکار عمومی منطقه غرب آسیا و حتی جهان را نسبت به ماهیت وجودیشان دارند. گروه هایی مانند "پژاک" و "پ ک ک" با برخورداری از پشتیبانی اطلاعاتی و تجهیزاتی ایالات متحده و اسرائیل نمونه واضحی می باشند. اتصال نقشه ها و فعالیت های مخرب گروه های کرد شمال عراق و شمال سوریه نیز عملا در راستای فشار به ایران به عنوان دشمن و فشار بر دولت ترکیه نیز از برنامه های بلند مدت واشنگتن-تل آویو می باشد.

ششم، مهم ترین هدف حضور آمریکا در نقاط مختلف خاک عراق پشتیبانی همه جانبه از رژیم صهیونیستی می باشد؛ خاک عراق عملا مانع اول فعالیت های دشمن شماره یک اسرائیل یعنی ایران است. قاعدتا حضور آمریکایی ها در این کشور لایه اول حفاظت از موجودیت رژیم صهیونیستی در مقابل ایران می باشد. چرا که عدم حضور نیروهای ایالات متحده به شکل قابل توجهی این رژیم را در مقابل ایران آسیب پذیر می کند.

لازم به ذکر است صرف نظر از منافع اقتصادی حضور آمریکا در اقلیم کردستان عراق، مزیت های فرهنگی را نیز به جهت تاثیر گذاری بر افکار جوانان جامعه آن منطقه کسب می کنند. افکاری که بیشتر همسو با فرهنگ آمریکایی بوده و سعی در تغییر فرهنگ بومی آن برای پیشبرد سایر اهداف خود نیز دارد.

خبرنگار: حمید اسدی